نمایش دین زرتشت توسط فردوسی در پرتوی اسلام

شاهنامه (کتاب شاهان) فردوسی اواخر قرن دهم و اوایل قرن یازدهم به رشته تحریر درآمده است. شاهنامه تاریخ ایران باستان ازاولین پادشاه یعنی کیومرث تا پایان دوره ساسانی را دربرمی‌گیرد. یکی از دلایل محبوبیت این کتاب شیوه و هنری است که شاعر برای توضیح و توصیف عناصر مذهبی باستانی و اساطیری به کار برده است که کوچکترین تنش و تعصب مذهبی در میان مسلمانان و زرتشتیان ایجاد نمی‌کند. این مقاله به  بررسی این موضوع پرداخته که چگونه فردوسی با بکارگیری شیوه‌های مختلف مسائل مذهبی ایران باستان را در پرتو روح اجتماعی، فرهنگی و مذهبی زمان خودش تحلیل کرده است. فردوسی در روایات حماسی خود توجه جدی به باورهای معاصر و شرایط اجتماعی زمان خود داشته است. به نظر می‌رسد این نکته می‌تواند دلیل نفوذ و محبویت شاهنامه فردوسی تا به این زمان باشد.

سیدموسوی

لینک کتابخانه