اسلام شیعی و تصوف،دیدگاه‌های کلاسیک و مدرن

این کتاب دیدگاه‌های جدیدی در مورد رابطه “شیعه” و”تصوف“ در دوران مدرن و پیش از مدرن ارائه می‌دهد. شیعه و تصوف، دو فرقه خاص از اسلام است که همیشه به صورت پیشفرض در تضاد با یکدیگر در نظر گرفته می‌شوند. اما نویسنده این پیشفرض که شیعه و تصوف همیشه در مقابل یکدیگر بودند را به چالش می‌کشد. او برای رسیدن به این موضوع، آنچه که به اصطلاح ” تصوف شیعی” و “تشیع صوفی‌گرا” نامیده می‌شود را بررسی کرده بود. چیزی که از نظر او در مقاطع مختلفی از تاریخ وجود داشته است. برخی از فصول براساس مطالعات بافتی و زبانی و نیز تفاوت‌های جغرافیایی است و مناطق گسترده‌ای از شبه‌قاره هند تا ایران و آناتولی را در بر میگیرد. همچنین دوره زمان طولانی از قرن‌های ابتدایی پس از تاخت و تازمغول‌ها تا پایان حکومت صفویه، یعنی از ۹۰۶ تا ۱۷۲۲ میلادی را در بر‌می‌گیرد. مطالعات نویسنده تنها به حوزه دین و علمای دینی محدود نمی‌شود، بلکه به اقشار مختلف جامعه نیز می‌پردازد.

بخش اول کتاب به بررسی تفاوت‌ سخنان علمای شیعه و تصوف از دوران قبل تا دوره صفویه می‌پردازد. بخش دوم بر بررسی تاریخ اجتماعی و فکری، محبوب‌ترین دسته شیعیان صوفی در ایران یعنی “سلسله نعمت‌اللهی”ها تمرکز دارد. در بخش سوم رابطه بین تشیع و تصوف در آثار ادبی یافته شده مربوط به سلسله‌های علوی- بکتاشی و صوفیان خاکساریه، مورد بررسی قرار می‌گیرد. این کتاب اولین کتابی است که با واکاوی مطالعات و آثار باقی‌مانده ازعلمای بزرگ شیعه و صوفیه، تأثیرات و ارتباطات متقابل تشیع و تصوف را نشان می دهد.

برای مطالعه این کتاب کلیک کنید