اسلام و سفر در قرون وسطی

در قرون وسطی مسلمانان رحله یا جهانگردی خود را در نقش نقشه‌کش، پیک و یا معلم آغاز نمودند. در این سفرها مسافران در بازدید از فرهنگ یونان، کاوش در خاورمیانه و شمال آفریقا و دیدن بخش هایی از اروپا، نه تنها به تعامل با فرهنگ های خارجی می‌پرداختند بلکه مرزهای فلسفی و جغرافیایی بین مؤمن و کافر را ایجاد نمودند. بنابراین این مسافران، به جهان اسلام -که در آن زمان از مغرب تا فلات هند گسترده بود- هویتی منسجم بخشیدند. کتاب حاضر به برآورد و سنجش دینی_فلسفی سفر می‌پردازد و همچنین شرایط اقتصادی و فرهنگی که رحله را امکان‌پذیر موجب می شده مورد بررسی قرار می‌دهد. راه و شیوه کاتبان حدیث که سنت‌ شفاهی متصل به پیامبر را بر می‌گزیدند، زبان شناسان و واژه‌شناسانی که برای آموختن زبان عربی بدوی به بیابان سفر نموده‌اند، جغرافی‌دانانی که جهان اسلام را ترسیم نموده‌اند و همچنین دانشجویانی که آموختن از مردان و پژوهشگران مقدس را برگزیده‌اند؛ از سوی مؤلف دنبال شده است. در این پژوهش سفر با هزینه‌ها و سختی‌هایش هم بعنوان وسیله‌ای برای رشد معنوی و هم استعاره‌ای برای پیشرفت ظاهر شده است.

حمید طالب