اصلاحات اسلامی و سنت‌گرایی: الازهر و تکامل اسلام اهل سنت مدرن

بحث‌های اصلاح‌گرایانه معروف دانشگاه الازهر در قرن نوزدهم در قاهره – یکی از تأثیرگذارترین مراکز مطالعات دینی در اسلام اهل سنت – تاثیر فراوانی در تفکر اسلامی قرن بیستم داشت. به عقیده نویسنده، روایت‌های باقی‌مانده از این مباحث بر نقش نوگرایان مشهوری مانند محمد عبده بیش از اندازه تاکید می‌کند و مضامین مهمی در این میان پنهان می‌شود. او با اعاده صدای سنت‌گرایان به بحث، نشان می‌دهد که علمای سنت‌گرا با بسیاری از موضوعات مشابه نوگرایان درگیر بودند و هیئت‌هایی را برای ایجاد و اجرای اصلاحات، رهبری کردند. نویسنده از منابع آرشیوی ناشناخته اما مهم، کتابچه‌های راهنمای حقوقی و مجلات آن دوران استفاده می‌کند تا طرف دیگر ماجرا را معرفی کند و کمک‌های مهم علمای سنت‌گرا در تکامل اسلام اهل سنت قرن بیستم را نشان دهد. اگر سنت‌گرایان دینی به اصلاحات اوایل قرن بیستم کمک نمی‌کردند، این اصلاحات فاقد همخوانی فرهنگی حیاتی با زندگی مردم بود و نمی‌توانست در آن محیط سرشار از احساسات ملی‌گرایانه ضد بریتانیایی ریشه بدواند. در نهایت، این رهبران سنت‌گرای الازهر بودند که مشروعیت اساسی برای ریشه‌یابی اصلاحات در زندگی عمومی را فراهم کردند.

فهرست مطالب

۱- مقدمه

۲- دین و دولت: الازهر در زمان محمد علی

۳- نظم و بی نظمی: نقد مستمر آموزش دانشگاه الازهر (۱۸۳۴-۱۸۷۰)

۴- پیشرفت، ملی‌گرایی و نفی حضور علمای سنت‌گرای الازهر (۱۸۷۰-۱۸۸۲)

۵- دفاع محافظه کارانه از تقلید

۶- کارایی، رسالت و معنای علم (۱۸۸۲-۱۸۹۹)

۷- همه‌گیری وبا در سوریه

۸- محمد عبده و اجتهاد

۹-چه کسی الازهر را اصلاح کرد؟

۱۰- نتیجه گیری

برای مطالعه متن کتاب کلیک کنید.