بوطیقای ادبیات باستانی و کلاسیک عرب

این کتاب با تجزیه و تحلیل ادبیات کهن و کلاسیک عرب از جمله قرآن، از درون سنت ادبی عربی، تفسیری بدیع از بوطیقا و دیگر جنبه‌های مهم فرهنگ عرب ارائه می‌دهد. ادبیات کهن عرب، قلمرو شعر است؛ قالب‌های ادبی منثور بعدها و نسبتاً دیر ظهور کردند و حتی پس از آن هم در سایه تلاش‌های خلاقانه شاعرانه ماندند. به طور سنتی، این ادبیات از دریچه نگاه یک واژه‌شناس بررسی می‌شوند و اغلب «مادی‌گرایانه» معرفی شده‌اند، به این معنا که شعر آن‌ها فاقد عنصر تخیل است. در نتیجه، شعر عربی در رابطه با دیگر سنت‌های شعری عموما منفی ارزیابی می‌شد. به عقیده نویسنده ادبیات قدیم عرب از نظر شعری بسیار منسجم است و استقلال خاص خود را نیز دارد و ادعای مادی‌گرایی درباره آن ناشی از ناتوانی در درک اصول شعری سنت عربی است. نویسنده با تجزیه و تحلیل قرآنی که به تقابل با شعر زمان شهرت دارد، نشان می‌دهد که ادبیات «پسا قرآنی» بر پس‌زمینه قرآن تعریف شده است. از این رو، شکل‌گیری و تفسیر ادبیات عرب، جایگاهی به عنوان تفسیر خاصی از متن کتاب مقدس (قرآن) یافت. کتاب با این استدلال که ادبیات عرب را فقط از درون می توان ارزیابی کرد و نه از طریق مقایسه با سایر سنت های ادبی، تفاسیر سنتی را به چالش می‌کشد.

فهرست مطالب:

۱- بوطیقای عربانه

۲- بوطیقای استقرایی قرآن

۳-پیشروی متون قرآنی بر سنت

۴- تشبیه در شعر عربی قدیم

۵-استعاره قرآنی

۶- بلوغ بوطیقا و سنت ادبی پس از قرآن