تاریخ نگاری تاریخ علم در جوامع اسلامی: شیوه‌ها، مفهوم‌ها، پرسش‌ها

کتاب حاضر، هشت مقاله درباره مسائل مهم تاریخ‌نگاری که در تاریخ علمی جوامع اسلامی، تاریخ علم و فلسفه اروپای لاتین قرون وسطی و تاریخ ریاضیات به عنوان یک رشته دانشگاهی مطرح شده است، ارائه می‌کند. شش مقاله به موضوعاتی درباره علوم در جوامع اسلامی از قرن نهم تا هفدهم می‌پردازد که از آن جمله می توان به تازگی، زمینه و زوال اشاره کرد. دو مقاله دیگر در مورد شیوه‌های تاریخ‌نگاری مورخان ریاضیات و سایر رشته ها در قرن نوزدهم و بیستم است. بحث محوری مقالات گردآوری شده این است که مورخان علم در جوامع اسلامی علاوه بر مطالعه متون و ابزارهای علمی، باید به جنبه های فرهنگی، مادی و اجتماعی که فعالیت‌های علمی نویسندگان و سازندگان این گونه متون را شکل داده است، توجه کنند. همچنین، خاطرنشان می‌شود که مقایسه متناوب و خارج از متن و چارچوب میان روش‌ها و نتایج پژوهشگران قرون، مناطق و فرهنگ‌های مختلف، اغلب منجر به تحریف‌های جدی سوابق تاریخی و نیز سبب بی‌توجهی به فعالیت‌های علمی  و محققان پس از دوره موسوم به “عصر طلایی” می‌شود.

فهرست مطالب

۱-تازگی به مثابه ارزش فرهنگی: مکان‌ها، اشکال و هنجارهای مدعی تازگی در جوامع اسلامی

۲-تأملاتی بر نقش علوم پایه در فرهنگ و تعلیم و تربیت اسلامی بین قرن دوازدهم و پانزدهم

۳- بسترسازی علوم در جوامع قدیم اسلامی چه معنایی می تواند داشته باشد؟

۴-علوم ریاضی در دوره صفویه: پرسش‌ها و دیدگاه‌ها

۵- محدود کردن دسته‌بندی‌ها، «زوال» و شرکت آن

۶- حرکت به سوی رویکردی جدید در مبادلات میان فرهنگی قرون وسطایی

۷-تمرین تاریخ ریاضیات در جوامع اسلامی در آلمان و فرانسه در قرن ۱۹

۸-آیا در جوامع اسلامی از دوره کلاسیک به دوره پسا کلاسیک تغییری از جوامع علمی بی طرف به جوامع علمی دینی و معتقد وجود داشت؟