تصویر انسان‌شناسی ایرانی: منظرهای گذشته و حال

طی سالهای اخیر تلاشهایی صورت گرفته تا از منظر ۱۵۰ ساله اروپامحور غالب در علوم اجتماعی بویژه انسان‌شناسی فراتر گام نهاده شود. بحثی درباره‌ی انسان‌شناسیِ انسان‌شناسی مورد نیاز است، بحثی که دیگر صورتهای دانش،  شیوه‌های نگارش و اجراهای عقلانی و سیاسی را مورد توجه قرار دهد. کتاب حاضر این چالش را به عهده گرفته است: این اثر نتیجه‌ی بحث‌هایی است که در نخستین رویارویی سازمان‌یافته میان انسان‌شناسان ایرانی، امریکایی‌ و اروپایی پس از انقلاب ایران در سال ۱۹۷۹ واقع شده است. این کتاب نخستین گام در غلبه بر تقسیم بین انسان‌شناسی‌های  حاشیه‌ای در برابر انسان‌شناسی‌های مرکزی به شمار می‌رود. مؤلف مقاله‌های این کتاب از منظری انتقادی به بررسی حوزه‌ای تاریخی، فرهنگی و سیاسی می‌پردازند که در آن پژوهش انسان‌شناختی در ایران در آغاز قرن بیستم ظهور کرد و امروز به توسعه و رشد خود ادامه می‌دهد.

حمید طالب