خود آگاهی در فلسفه اسلامی: ابن سینا و فراتر از او

این کتاب مهم، ظهور و توسعه مفهوم متمایز از خودآگاهی در دوره‌ی پساکلاسیک و ماقبل مدرن فلسفه اسلامی را مورد بررسی قرار می‌دهد. جِری کااوکوآ اولین تحلیل گسترده از استدلال‌های ابن سینا درباره‌ی خودآگاهی – از جمله: انسان معلق، بحث از وحدت تجربه، استدلال علیه انگاره‌های بازتاب دهنده‌ی خودآگاهی و استدلال از هویت فردی ارائه کرده و استدلال می‌کند که همه‌ی این براهین، آشکارا به مفهومی قابل تعریف از خودآگاهی به عنوان اولین ویژگی اصیل، وابسته هستند. نویسنده‌ی این کتاب، تفسیر خود را به واسطه‌ی تحلیل استفاده‌ی سهروردی از مفهوم مطرح شده توسط ابن‌سینا و تجدید نظر ملاصدرا درباره‌ی مفهوم بنیادین «نفس»، اثبات می‌کند. این پژوهش شواهدی برای بحث پایدار، پیشا مدرن و غیر غربی درباره‌ی نفس و خود آگاهی را بررسی می‌کند و نظریه‌ای‌ که این مفاهیم را مشخصا مدرن و مرتبط با اروپا می‌داند را به چالش می‌کند. این کتاب مورد توجه طیف وسیعی از خوانندگان تاریخ فلسفه، تاریخ عقاید، مطالعات اسلامی و فلسفه ذهن قرار خواهد گرفت.

سید مهدی مصطفوی