سفرهای هندی-ایرانی در عصر اکتشافات ۱۸۰۰-۱۴۰۰

این کتاب اثری است ساختار شکن بر منبای سفرنامه‌های مفصل و پراحساس در زبان فارسی که به هند، ایران و آسیای مرکزی بین سالهای ۱۴۰۰ تا ۱۸۰۰ می‌پردازد. این اثر نخستین بررسی گسترده‌ی این سبک مغفول ادبی (سفرنامه) است که عهد مغول‌ها، صفوی‌ها و آسیای مرکزی را در دوره‌ی حیاتی تغییر و تماس فرهنگی به یکدیگر پیوند می‌دهد. خوانش دقیق این سفرنامه‌ها از سوی مؤلف به ما کمک می‌کند تا با جهان‌های ذهنی و اخلاقی ادبای مسلمانان و غیرمسلمانی که این روایت‌های ارزشمند را نگاشته‌اند آشنا شویم. این گزارش‌ها در چارچوبی تطبیقی عرضه شده است که آنها را در کنار دیگر گزارش های آسیایی و همچنین سفرنامه‌های اروپایی ابتدای دوره‌ی معاصر قرار داده دورنمایی غنی و غیرمنتظره‌ای از تاریخ فرهنگی و اطلاعاتی در اختیار می‌نهد. این کتاب را برای درک بهتر ماهیت رویارویی‌های ابتدای دوره‌ی مدرن و همچنین به صرف لذت ورود به دنیایی جدید می‌توان مطالعه نمود.

حمید طالب