ظهور اولیه تقوای صوفی و شیوه تعالیم سنی

در شخصیت عبدالله بن المبارک (۱۱۸ – ۱۸۱ ه ق)  معیارهایی در زمینه حدیث، زهد و جهاد وجود دارد که در متون کلاسیک اسلامی مورد تایید جمع کثیری از مراجع قرار گرفته است. شان والای او به عنوان محدث تا آنجا بود که او را حتی در میان منتقدانش «امیرالمونین» در حدیث نامیدند. او همچنین در مراحل ابتدائی شکل گیری قانون اسلامی مشارکت داشته و جهاد، سرودن شعر و شرکت در بحث های مختلف کلامی از دیگر مشغولیت های وی بوده است. علاوه بر این، ابن المبارک پیشگام در نوشتارهایی در زمینه زهد و پارسایی است که بعدها توسط بسیاری از عارفان مورد توجه قرار گرفت و او را بعنوان یکی از اولین شخصیت های صوفی گری مطرح کرد.
موقعیت ابن المبارک در طول دوره ی شکل گیری اندیشه های اسلامی، تاریخِ منحصر به فردی را برای تکامل زهد، حدیث و جهاد آشکار می سازد، تاریخی که نقطه ی عطفی در زندگی ابن المبارک بوده است، نقطه ی عطفی که مشخَصا حرکت های نوپای اهل سنت را در نیمه دوم قرن هشتم میلادی روشن می گرداند.
علاوه بر این، وضعیت ابن المبارک به عنوان یک جنگجو و یک شخصیت وارسته مذهبی در اواخر دوران باستان اطلاعات بسیاری را در زمینه ی روابط پیچیده میان جامعه اسلامی و محیط متنوع مذهبی که مسلمانان در آن سکونت داشته اند در اختیار پژوهشگران قرار می دهد.
این کتاب با موضوع شخصیت عبدالله بن المبارک به بررسی نقادانه و جامع از زندگی ایشان در چهارچوبی فراتر از متون اجتماعی و مذهبی اواخر قرون وسطی می پردازد وچگونگی شکل گیری هویت سنی در قرن دوم قمری را بررسی می نماید.

مجتبی علی پور