مفهوم محیط زیست در یهودیت، مسیحیت و اسلام

در روز هفتم خداوند استراحت کرد و بدین ترتیب آفرینش خود را تکمیل کرد. همچنین انسان باید در روز هفتم استراحت کند و هر هفت سال یک بار زمین را شخم نزده رها کند تا استراحت کند. شاید بتوان گفت اینجا با یک برنامه اقتصادی و محیط زیستی الهی روبرو هستیم. «زمین را رام کن» را نباید به اشتباه دستوری برای سرکوبی و استثمار دانست، بلکه برعکس فراخوانی برای حفظ آفرینش «بسیار خوب» خداوند است. انفجار اتفاق افتاده دقیقا این رابطه اساسی را نشان می‌دهد. امروزه حتی در محافل سکولار از “یکپارچگی خلقت” به عنوان یک امر طبیعی صحبت می‌کنند. علما و فعالان دینی در کشورهای مسلمان در حال آماده شدن برای راه اندازی “اسلام سبز” هستند که البته بر اساس اصول قرآنی است. در عین حال، اجتماعات دینی و کلیساها با تعهد خود به طبیعت و دنیای کارعادلانه در کانون توجه عمومی قرار گرفته‌اند و بازیگران جدی گفتمان فعلی هستند. پس دلیل کافی برای رسیدن به مفهوم «محیط زیست» در ادیان جهانی وجود دارد. موضع ادیان در مورد مسئله محیط زیست چیست؟ مبانی تصمیمات آن‌ها چیست؟ و آیا می‌توانند سهم قابل توجهی در مشکل کنونی و پرسش‌های بسیاری از مردم داشته باشند؟