نمود، زمان و کُنش در گویش عربی بیروت

مقوله‌­­های نمود، زمان و کُنش در زبان شناسی، مقوله‌­­هایی کاملاً به هم آمیخته‌­اند. نمود در زبان‌شناسی به مقوله‌ای گفته می‌شود که نشان‌دهنده‌ی نوع احساس متکلم از ساختار زمانی یک عمل است. اشتفان بُروِلایت در کتاب خود با عنوان نمود، زمان و کُنش در گویش عربی بیروت، در بخش نخست تحت عنوان مبانی نظری، ابتدا به تعریف این سه مقوله می­‌پردازد و تاثیر متقابل مابین این سه مقوله را در سطحی فرا دستوری شرح می­‌دهد. وی سپس در بخش دوم یافته­‌های تئوریک بخش نخست را بر گویش عربی بیروت، مطابقت می­‌دهد و طریقه‌­ای را که مقوله­‌های زمانی، نمودی و کُنشی بیان می‌شوند، بررسی می­‌کند.

اشتفان بروِلایت در این کتاب داده‌­های زبانی واقعی از گویش را بیروت ارائه شده است. وی سپس نشان می­‌دهد که چگونه می‌­توان تعیین کرد که نظام افعالی گویش را باید نمودی تلقی کرد یا زمانی. یکی از مهم‌ترین دست­آورد­های این کتاب رسیدن به این حقیقت است که درک کامل نظام افعالی تنها از طریق فهم درست تاثیر متقابل نمود، زمان و کُنش ممکن خواهد بود.

کتاب حاضر در آغاز سال ۲۰۱۵ میلادی از سوی انتشارات بریل در لایدن هلند انتشار یافته است. نویسنده‌­­ی کتاب، اشتفان بروِلایت (استاد دانشگاه کُلن) محققی در حوزه‌ی مطالعات سامی با تمرکز بر زبانی آرامی و عربی است.