محمد مارمادوک پیکتال

محمد مارمادوک پیکتال[۱] یکی از نخستین مترجمان قرآن به زبان انگلیسی است. مارمادوک در هفتم آوریل ۱۸۷۵ در خانواده‌ای مسیحی در یکی از روستاهای انگلستان به دنیا آمد. پدر و پدربزرگ وی هر دو کشیش بوده و خود او نیز تحت نظر آنان آموزش‌های مقدماتی مسیحیت را دیده بود. او در کودکی در مدرسه کشیش‌های مسیحی چیلز فورد[۲] تحصیل کرد. پس از فوت پدرش در ۱۸۸۱ به همراه مادرش به شهرکی در نزدیکی لندن مهاجرت کرد. آموزش ابتدایی او در سالهای ۱۸۸۹ تا ۱۸۹۰ در هروهیل[۳] بود. او برای تقویت زبان ایتالیایی و فرانسوی مدتی به فلورانس و نوشاتل رفت. سپس مادرش برای آشنایی با ادیان مختلف، او را به فلسطین فرستاد. در آنجا با زبان عربی آشنا شد، و زبان و ادبیات عربی را فراگرفت؛ با مسلمانان زیادی آشنا شد و با آنها به سفر و سیاحت در لبنان و سوریه پرداخت. در همان سال‌ها در حالیکه او ۲۰ ساله بود وزارت امور خارجه انگلستان پیشنهاد سرکنسولی شهر حیفا را به او داد اما پس از مدتی او از این کار منصرف شد.
طی اقامتش در فلسطین،  به اسلام علاقه‌مند شد و در یکی از سفرهایش به سوریه نزد امام جماعت مسجد جامع اموی دمشق رفت و به دین اسلام گروید. پس از بازگشت از فلسطین در سپتامبر ۱۸۹۶ با ماریل اسمیت ازدواج کرد. در همان سال نویسندگی را آغاز کرد. داستان‌های کوتاه و بلند او در خلال سال‌های ۱۹۰۳ تا ۱۹۲۱ شهرت نسبی برای او آورد. کتاب «قصه‌های مرد ماهی گیر» که در ۱۹۰۳ منتشر شد شهرت بسیار خوبی برای وی کسب کرد. نویسندگان شهیری چون ادوارد مورگان فورستر[۴]، دی.اچ.لارنس[۵] و اچ.جی. ولز[۶] به تحسین نوشته‌های او پرداختند.
قبل از شروع جنگ جهانی اول در انگلستان، پیکتال به ترکیه رفت و در آنجا شاهد توطئه ابر قدرتها برای نابودی امپراتوری عثمانی بود. او در آن کشور «انجمن دوستی بریتانیا و ترکیه» را تشکیل داد و در ماه اوت ۱۹۱۴ هنگامی که انگلستان به طور رسمی به ترکیه اعلام جنگ کرد، بیطرفی خود و سازمانش را اعلام کرد. از همین زمان اعتراضش را علیه سیاستهای استعمارگونه بریتانیا و فرانسه آغاز کرد، و بشدت با «موافقتنامه سایکس – پیکو» که در سال ۱۹۱۶ بین فرانسه و بریتانیا به امضا رسید مخالفت نمود. بر اساس این موافقت نامه و پس از شکست امپراتوری عثمانی، سرزمینهای عربی بین دو کشور فرانسه و بریتانیا تقسیم شد. به دلیل همین مخالفتها بود که مارک سیکس[۷] وزیر خارجه وقت بریتانیا برایش نوشت: «برای شما شایسته نیست که با دشمن امپراتوری طرح دوستی بریزید». در سال ۱۹۱۵ و پس از قتل عام ارامنه کمپین تبلیغاتی علیه دولت عثمانی در انگلستان به راه افتاد و از مسلمان انگلستان خواسته شد تا به حمایت از دولت بریتانیا برای جنگ علیه عثمانی بپردازند. پیکتال به انتقاد از کمپین پرداخت و بر این عقیده بود که نباید تمام تقصیرها را متوجه دولت عثمانی دانست. در جنگ جهانی دوم مسلمانان انگلستان باید تصمیم می‌گرفتند تا وفادار به نیروهای متفقین (انگلیس و فرانسه) باشند یا در خدمت نیروهای مرکزی (آلمان و عثمانی). پیکتال اعلام کرد تا زمانی که مجبور به مبارزه با ترک‌ها نباشد به کشورش خدمت خواهد کرد. در ماه‌های پایانی جنگ پیکتال مسئولیت بیمارستان قرنطیه‌ای برای بیماران آنفولانزایی را داشت.
پس از شکست امپراتوری عثمانی، پیکتال شروع به ایراد یک سلسله سخنرانی در مجامع علمی و ادبی آن وقت در انگلستان تحت عنوان «اسلام و پیشرفت» کرد، او نهایتا در تاریخ ۲۹ نوامبر سال ۱۹۱۷ به دین اسلام مشرف شد و در جمع جامعه مسلمانان “ناتینگ هیل” غرب لندن به طور علنی نیز آنرا اعلام و نام «محمد» را نیز برای خود انتخاب کرد. پیکتال همچنین در غیاب خواجه کمال الدین موسس “جامعه مسلمانان وودکینگ ” همکاری‌هایی با آن‌ها داشت.پیکتال به عنوان رهبر مسلمانان انتخاب شد و در یکی از مساجد لندن به امام جماعتی منصوب گردید.
در سال ۱۹۲۰ هنگامی که مولانا محمد علی از شبه قاره هند به انگلستان آمد، او به استقبالش رفت و به افتخار وی میهمانی شکوهمندی بر پا نمود و پس از ملاقات با مولانا محمد علی، به هندوستان رفت و سردبیر روزنامه “‌بمبی کرونیکال”[۸] شد. در آنجا شروع به ایراد سخنرانی و برپایی میزگردهای مختلف کرد و بر خلاف میل نایب السلطنه انگلیس به مخالفت خود با جلوه‌های گوناگون استعمار پرداخت. در سال ۱۹۲۵ و بر اثر یک سلسله اختلافات با صاحبان روزنامه “بمبی کرونیکال”، از کار خود استعفا کرد، و مدیریت دبیرستانی در حیدر آباد دکن را پذیرفت. پس از چندی او به سمت سردبیر مجله “فرهنگ اسلامی”[۹] در دانشگاه عثمانی انتخاب گردید. در سال ۱۹۲۸ مأمور ترجمه قرآن به زبان انگلیسی شد. در واقع او اولین مترجم قرآن به زبان انگلیسی بود. او اعتقاد داشت که قرآن نمیتواند به زبان دیگری ترجمه شود و به همین دلیل ترجمه خود را معنی و مفهوم قرآن مجید نامید. در خلال ترجمه قرآن او بارها با علمای دانشگاه الازهر مصر به بحث و گفتگو و تبادل نظر میپرداخت. در نهایت در سال ۱۹۳۰ قرآن ترجمه شده او با نام  “The Meaning of the Glorious Koran ” مورد تایید دانشگاه الازهر و محافل فرهنگی انگلستان قرار گرفت. هفته نامه TLS با عبارت : “ترجمه قرآن نفیس به زبان انگلیسی دستاورد ادبی بزرگی بود” به تعریف و تمجید از پیکتال پرداخت.
پیکتال پس از ترجمه قرآن در سال ۱۹۳۵ به انگلستان بازگشت و یکسال بعد در ۱۹ می ۱۹۳۶ درگذشت. او در قبرستان مسلمانان “بروک وود”[۱۰]به خاک سپرده شد.

کتاب‌شناسی
پیش از اسلام آوردن

• All Fools – being the Story of Some Very Young Men and a Girl (1900)
• Said the Fisherman (1903)
• Enid (1904)
• Brendle (1905)
• The House of Islam (1906)
• The Myopes (1907)
• Children of the Nile (1908)
• The Valley of the Kings (1909)
• Pot an Feu (1911)
• Larkmeadow (1912)
• The House at War (1913)
• With the Turk in Wartime (1914)
• Tales from Five Chimneys (1915)
• Veiled Women (1916)
• Knights of Araby (1917)

پس از گرویدن به اسلام

• Oriental Encounters – Palestine and Syria (1918)
• Sir Limpidus (1919)
• The Early Hours (1921)
• As others See us (1922)
• The Meaning of the Glorious Koran: An Explanatory Translation (1930)
• As Editor
• Folklore of the Holy Land – Muslim, Christian, and Jewish (1907) (E H Hanauer)

____________________________________________________

• [۱] – Muhammad Marmaduke Pickthall
• [۲] – Chilles ford
• [۳] – Herohill
• [۴] – Edward Morgan For ster
• [۵] – D. H. Lawrence
• [۶] – H. G. Wells
• [۷] – mark Sykes
• [۸] – Bombay Chronicle
• [۹] – Islamic Culture
• [۱۰] – Brookwood

سیدموسوی