مو هونگ یان

مو هونگ یان، در ماه مه سال ۱۹۶۶ میلادی در استان سی‌چوان چین به دنیا آمد. در سال ۱۹۸۲ در رشتۀ زبان فارسی‌ِ دانشگاه پکن پذیرفته‌ شد و در سال ۱۹۹۰ فارغ التحصیل شد و هشت سال‌ به‌ فراگیری‌ ‌زبان و ادبیات فارسی پرداخت. او قریب به سی سال‌ است‌ که‌ در زمینۀ‌ پژوهش‌ در ادبیات فارسی‌ و فرهنگ و تمدن ایران ‌کار می‌کند و هم‌اکنون‌‌ استاد زبان فارسی و استاد راهنمای دانشجویان‌ دکتری‌ ‌دانشکده مطالعات آسیا و آفریقا در دانشگاه مطالعات خارجی پکن و رییس مرکز ایران‌شناسیِ‌ آن دانشگاه است، و استاد مهمان‌ پژوهشگاه ادبیات آسیا و آفریقا در دانشگاه پکن‌ نیز است. ‌مو هونگ یان‌ تا کنون‌ چهار کتاب علمی (پژوهشی دربارۀ شعر نو ایران، پژوهشی دربارۀ‌ فن‌ شعر کلاسیک فارسی، تاریخ قصه‌نویسی ایران: از اوستا تا قرن ۲۱ میلادی، و یادداشت‌هایی‌ دربارۀ‌ فرهنگ ایران) تألیف‌ کرده‌ و چهارده جلد کتاب را از زبان فارسی به زبان چینی‌ ترجمه ‌کرده‌ است (از جمله‌: مثنوی معنوی مولوی، گزینۀ‌ شعر نو فارسی، گزیدۀ‌ داستان‌های معاصر ایران، سووشون، شازده احتجاب‌، و سمفونی مردگان). وی‌ همچنین‌ قریب‌ به‌ صد و پنجاه مقالۀ‌ علمی درباره ادبیات، هنر، فرهنگ و تمدن ایران‌ و دین اسلام ‌نوشته است.