پیتر ایوری

این ایران شناس شهیر، عضو هیات نظارت بر تدوین دوره چند جلدی تاریخ ایران بود که در دانشگاه کمبریج تهیه و در سال هزار و سیصدو هفتاد خورشیدی منتشر شد. به گفته بسیاری از مورخان تاکنون تاریخی به جامعیت و کمال این تاریخ در مجامع ایرانشناسی خارج از ایران به چاپ نرسیده است. کار تحقیق این اثر از اواسط دهه ۱۳۵۰ آغاز و تا اواخر دهه ۱۳۶۰ ادامه یافت. اما ایوری که به فرهنگ و ادب ایران عشق می ورزید تنها به این کار بسنده نکرد و قریب به سی سال از عمر خود را صرف ترجمه ی کامل دیوان حافظ نمود. این ترجمه در سال ۲۰۰۷ در ۶۰۳ صفحه از سوی دانشگاه کمبریج انتشار یافته است. در پرونده مطالعاتی و علمی این پژوهشگر می توان ترجمه ی منطق الطیر عطار نیشابوری را یافت که در سال ۱۹۹۸ در ۵۶۰ صفحه و توسط دانشگاه کمبریج منتشر گردید. ایشان پس از سال ها پژوهش در فرهنگ و ادب فاخر ایران و تربیت شاگردان فراوان در زمینه ایران شناسی، در تاریخ ۱۷ مهر ۸۷- ۸ اکتبر ۲۰۰۸- درگذشت. این پروفسور و ایران شناس فرهیخته بارها تصریح نمود که هیچ فرهنگی را متعالی تر و عمیق تر از فرهنگ ایران نیافته است.