نقطه‌های قرمز، سبز، زرد و آبی رنگ: تأملاتی در آوانگاری مخطوطات قرآنی کهن

در این مقاله که به دو بخش ۱ و ۲ تقسیم شده است کارکرد نقطه های رنگی به ویژه نقطه های قرمز، سبز، زرد و آبی در آوانگاری مخطوطات قرآنی، مورد بررسی قرار گرفته است. یاسین داتن که معتقد است تا به امروز محققان غربی در فهم کارکرد این نقطه های رنگی سردرگم بوده اند. مولف در این مقاله دو هدف را پی می گیرد:

• نخست درکِ کارکرد نقطه­های رنگی در قرآن­های کوفی کهن
• دوم نشان دادن این مطلب که چگونه فهم کارکرد این نقاط می­تواند به افزایش دانش ما در باب قرآن و تاریخ انتقال متن قرآن کمک کند.

نسخه های خطی قرآنی مورد تحقیق داتُن در این مقاله عبارتند از نسخه های قرآنی کوفی موجود در کتابخانه بادلیان آکسفورد. در این کتابخانه برگه هایی از بیست و یک مصحف مختلف به خط کوفی بر روی پوست برگه موجود است که در حال حاضر در ۱۰ مخطوط مختلف صحافی شده و در کتابخانه نگهداری می‌شود.

نویسنده در بخش نخست مقاله به بیان مطالب پیشینیان هم در منابع عربی و هم در مطالعات غربی در خصوص کارکرد نقاط رنگی در قرآنها می پردازد و سپس توضیحاتی ابتدایی در خصوص قراء هفت گانه، ده گانه، و چهارده گانه ارائه داده و اصلاحات مورد نیاز در علم قرائات همچون اماله، ادغام، “یاء” ات اضافه ، میم جمع، صله هاء و غیره را شرح داده است.

اما بدنه اصلی مقاله را مطالعه ی مخطوطات قرآنی نوشته شده به خط کوفی بر روی پوست برگه هایی که هم اکنون در کتابخانه بادلیان در انگلیس محفوظند؛ تشکیل می دهد.

در بخش نخست از این مقاله دو بخشی، چهارده فقره از مجموع ۲۱ فقره مورد مطالعه قرار می گیرد و کارکرد نقطه های رنگی در آوانگاری هر یک از این فقرات نشان داده می شود.

تلخیص از آلاء وحیدنیا