بودیسم و اسلام در جاده ابریشم

در جهان امروز ملاقات بودیسم و اسلام اغلب به صورت یک درگیری خشن تصور می شود. در واقع، اقدام طالبان در تخریب بوداهای بامیان در سال ۲۰۰۱ نه تنها به ظاهر یادآور تکرار حرکت مشهور مسلمانان در تخریب دیر نالاندا در قرن سیزدهم بود بلکه کلیشه‌هایی را تثبیت می‌کند که بودیسم را به صورت یک فلسفه صلح‌جو و عقلانی و اسلام را به صورت یک دین ذاتا خشن و نامعقول نشان می‌دهد. ولی سوال این است که اگر تاریخ بودیسم-اسلام صرفا تکرار حملات خشن مسلمانان به تمثال‌های بودا است، پس مجسمه‌های بودا در بامیان چگونه سیزده قرن در طول حکومت مسلمانان پا برجا مانده بود؟

این کتاب نشان می‌دهد که تاریخ تعاملات بودیسم و اسلام بسیار غنی‌تر و بسیار پیچیده‌تر از چیزی است که بسیاری افراد تصور می‌کنند. این کتاب راهگشا منطقه آسیای داخلی را از قرن هشتم تا دوران امپراطوری مغول و پایان سلسله چینگ در اواخر قرن نوزدهم در بر می‌گیرد. با بررسی نقاط برخورد بین بودیست‌ها و مسلمانان در سراسر جاده ابریشم، از ایران تا چین، طی مدت زمانی بیش از یک هزاره، نویسنده نشان می‌دهد که این ملاقات طولانی در واقع پر از تبادلات میان‌فرهنگی عمیق بوده است که نه تنها هر دو فرهنگ را غنی کرده است بلکه باعث تغییراتشان نیز شده است.