تونس در راه دموکراسی

طی چند سال گذشته یک دوره تحولات سیاسی بی سابقه در کشورهای عربی رخ داد. اعتراضی که در یکی از شهرهای کوچک یکی از کشورهای آرام آفریقا صورت گرفت، به سرعت تمامی منطقه را فرا گرفت. رهبران و رؤسای جمهوری که چندین دهه بر اریکه قدرت تکیه زده ‌بودند، یه یک باره و به ناچار با امواج نارضایتی عمومی از سمت‌های خود کنار رفتند. آن‌هایی هم که پشت میزهای خود باقی ماندند، با سیل عظیمی از شورش‌ها و اعتراضات مواجه بودند. این اعتراضات در بسیاری از کشورها ادامه یافت و دامنه دار شد؛ در دادگاه‌های حقوقی مصر، در میدان‌های جنگ لیبی و در لنج‌هایی که مهاجران را به اروپا می‌برد. و حتی پس از آنکه بادهای مخالف فرو نشست، چشم انداز سیاسی و اجتماعی نسبت به قبل تغییر کرد.

اما یک تناقض مهم و تعیین کننده در اعتراضات کشورهای عربی موسوم به بهار عربی نهفته است. در حالیکه تقریباً تمام کشورهای منطقه را تحت تاثیر قرار داد، اما طرح مطالبات مشابه با روش‌های تقریباً مشابه و در مدت زمان مشابه، نتایج متفاوتی را رغم زد. کتاب حاضر با بررسی گذارهای سیاسی، علت این تفاوت‌ها را توضیح می دهد. اینکه چرا تونس، الجزایر، مراکش و موریتانی علی رغم رویکرد مشابه به نتایج متفاوتی دست یافتند.