گورکانیان و صوفیان: اسلام و ذهنیت سیاسی در هند، ۱۵۰۰-۱۷۵۰

این کتاب با مطالعه انتقادی مجموعه‌ای وسیع از متن‌های فارسی معاصر، شرح وقایع دادگاه‌ها، جنگ‌ها، و زندگی‌نامه‌های عرفای صوفی، پیچیدگی‌های رابطه بین فرهنگ سیاسی گورکانی و دو شاخه اصلی تصوف اسلامی در جنوب آسیا را بررسی می‌کند: یکی که بر محور راست‌کیشی برقرار بود و دیگری که بر یک معنویت انعطاف‌پذیرتر و عرفانی‌تر تمرکز داشت. نویسنده تعامل و تبادل بین این عناصر، مذاکرات و منازعاتشان برای رفع اختلاف از طریق درگیری و همکاری، و نتایج بلندمدت‌تر آن همگام با تحولات سیاسی و فرهنگی امپراطوری گورکانی پس از فاصله‌گیری از عصر آزاداندیشانه‌تر اکبرشاه کبیر و ورود به دوران گرایش‌های سختگیرانه‌تر نواده‌اش اورنگ‌زیب عالم‌گیر را بررسی می‌کند. نویسنده از بسیاری منابع جدید و مرتبط با تاریخ دینی و فرهنگی گورکانیان پرده بر می‌دارد و منابع معروف در این حوزه را از زاویه‌ای جدید بازتفسیر می‌کند تا یکی از مفصل‌ترین و ظریف‌ترین تصاویر موجود از اسلام هندی در دوران امپراطوری گورکانی را ارائه دهد.