“روح الارواح” : تفسیری صوفیانه از احمد سمعانی درباره اسماء الهی

“روح الارواح ” ترجمه یکی از قدیمی‌ترین و جامع‌ترین رساله‌های تصوف در زبان فارسی است. اصل کتاب در سال ۱۱۳۵ میلادی توسط احمد بن منصور سمعانی نوشته شده است. شهاب الدین ابوالقاسم احمد، فرزند ابومظفر سمعانی یکی از دانشیان و سخنوران خاندان سمعانی است. خاندانی که در فضل و کمال، امام و راهنمای روزگار خود بودند و بر همگان پیشی داشتند. این اثر یکی از متون انگشت شمار اولیه صوفیانه است که به زبان انگلیسی ترجمه شده و به نوعی  در دسترس ترین آن‌ها است. علاوه بر این احتمالا دقیق‌ترین و طولانی‌ترین اثر از این نوع نیز به شمار می‌رود. متن کتاب در ظاهر تفسیری در مورد اسامی الهی است و از گفتمان انتزاعی درباره بحث‌های عقیدتی و نظرات الهی اجتناب شده و تنها معانی انسانی این اسامی با ترکیبی لذت بخش از آیات قرآن، سخنان پیامبر و انبیای مختلف گذشته توضیح داده شده است. برخلاف آثارمعمول در مورد اسماء الهی (مانند کتاب غزالی)، “روح الارواح” سنت حفظ نظم و یا نثر آهنگین در متن، به ویژه متونی همچون آثار مولانا را به خواننده یادآوری می کند. این نثر به لحاظ تصویرسازی بسیارغنی است و با در هم آمیختن اشعارعربی و فارسی تنوع زیادی در متن ایجاد کرده است. آنچه به ویژه قابل توجه است، نحوه صحبت نویسنده با خوانندگان در مورد موقعیت شخصی و رابطه عاشقانه خود با خداست. او خدایی سرشار از عشق، لبریز از مهر همراه با شوخ طبعی را توصیف می‌کند؛ خدایی که عاشق بندگانش است، حتی اگر آن‌ها ندانند و نفهمند. ترجمه جدید و استادانه ویلیام سی. چیتیک روح تازه‌ای به این اثر بخشیده است.

برای مطالعه متن کتاب کلیک کنید.