قدرت، سیاست و مذهب در ایران عهد تیموری

این کتاب که به عصر شاهرخ، فرزند مهمترین جانشین تیمور می‌پردازد، از نظر تاریخی، در واقع دنبالۀ کتاب قبلی خانم منز، با عنوان «برآمدن و فرمانروایی تیمور» به شمار می‌آید. وی در این اثر در پی پاسخ دادن به سؤالاتی همچون چگونگی حفظ قدرت حکومت به زعم در اختیار نداشتن تمامی نیروها، و چگونگی انجام وظایف حکومتی توسّط تیموریان و نیز چگونگی تداوم انسجام جامعه ایرانی با وجود تنوّع جغرافیایی، فرهنگی و قومی عصر تیموریست.

بنوشته مؤلّف، فرض اصلی کتاب اینست که بیشتر فعّالیتهای سیاسی در قلمرو تیموری، ریشه در جامعه داشت و حکومت بیش از آنکه ابتکار عمل از خود نشان دهد، به دنبال ایجاد تعادل و واکنش نسبت به آنها بوده است. در واقع مؤلّف کوشیده تاریخ دورۀ شاهرخ را با رویکردی سیاسی، ‌اجتماعی و فرهنگی مورد توجّه قرار دهد و همین رویکرد را باید یکی از ویژگیهای ممتاز کتاب دانست. در فصل ششم و هفتم مؤلّف وارد حوزۀ مذهبی این عصر می‌شود و به تبیین و تحلیل دقیق ویژگیهای فکری – اعتقادی این عصر بویژه با قدرت سیاسی و کارکرد اجتماعی آن می‌پردازد. کتاب در یک مقدّمه، هشت فصل و نتیجه به سامان رسیده است.

بئاتریس فوربس منز دکترای خود را در ۱۹۸۳ از دانشگاه هاروارد در رشتۀ زبانهای تبّتی خاوردور دریافت کرده و هم‌اکنون در گروه تاریخ دانشگاه تافتز آمریکا مشغول به تدریس می‌باشد.