اصفهان: معماری و تجربه شهری در ایران اوایل دوران مدرن

شهر اصفهان که از قرون میانه یک زیستگاه شهری پر جنب‌وجوش و سپس پایتخت همایونی سلسله صفوی بود، در قرن هفدهم در قامت یک کلان‌شهر سترگ ظاهر شد. این کتاب با بهره‌گیری از منابع اصلی، فضاها و حس‌های این شهر پویا را بازسازی می‌کند.

نویسنده کتاب با تمرکز بر ریزه‌کاری‌های تجربه شهری، فهم ما از اصفهان در یک بافت جهانی را گسترش می‌دهد. او مخاطب را به یک سفر یادآورنده در دل بازارها، تفرج‌گاه‌ها، و قهوه‌خانه‌های شهر می‌برد، و چشم‌اندازهای اجتماعی که زندگی شهرنشینان را جان می‌بخشید و ادراکاتشان از خودشان و جهانشان را شکل می‌داد زنده می‌کند. در این مسیر، نشان می‌دهد که اصفهان در قرن هفدهم چیزی بیش از یک دسته بناها و باغ‌های زیبا بوده است. اصفهان یک شهر جهان‌شهری بوده است که در آن حس‌ها و ماده‌ها، طبیعت و تصنع، و آیین دین و معاشرت با مردم در وحدت با هم جریان داشت، و تجربه‌های شهری را به وجود می‌آورد که در اوایل دوران مدرن در سراسر جهان به عالی‌ترین حد خود رسید.

این کتاب با استفاده وسیع از منابع ادبی و بصری زبان فارسی، خصوصا «دستورالعمل سیر شهر اصفهان»، دریچه جدیدی به تاریخ یک شهر ارو-آسیایی کلان می‌گشاید و امکانات جدیدی برای مطالعات میان-فرهنگی تجربه شهری در اوایل دوران مدرن فراهم می‌کند.