تجارب مسافرتی یهودیان، مسیحیان، و مسلمانان: قرن ۳ پیش از میلاد تا قرن ۸ پس از میلاد

در سال‌های اخیر سفر و زیارت به یکی از موضوعات پژوهشی اصلی تبدیل شده است. برخی باستان‌شناسان و مورخان نظریات جهانی‌شدن را برای بررسی ارتباطات میان‌فرهنگی به کار برده‌اند. کلاسیک‌پژوهان مسافرت را به‌عنوان یک موضوع ادبی در نوشتار یونانی و رومی از نو کشف کرده‌اند. دانشمندان یهودیت، مسیحیت و اسلام نخستین به بازاندیشی درباره کنش‌های زیارتی بسیار معمول در چارچوب‌های میان‌رشته‌ای جدید پرداخته‌اند.

این مجلد به دو شیوه به غنی‌سازی این رشته‌ مطالعاتی شکوفا کمک می‌کند. ابتدا، تمرکز نویسندگان آن بر تجارب مسافرتی است. سوال اصلی این است: مسافران در جهان باستان چگونه سفرهای واقعی یا خیالی خود و اماکن مسافرتی را چگونه تجربه و درک می‌کردند؟ دوم، با در کنار هم قرار دادن تجارب یهودی، مسیحی، و اسلامی، این مجلد یک چشم‌انداز بلندمدت درباره شباهت‌های تجارب مسافرتی بین این سه سنت دینی ارائه می‌دهد. نویسندگان امید دارند با تمرکز بر «تجارب سفر» بین مطالعه مسافرت‌های عصر باستان در علوم انسانی و مطالعه تجربه انسانی کلی‌تر در علوم اجتماعی تعامل برقرار کند.